ÇONĞAR KÖYÜ

Cankoy bette Çonğar köyü, üylerin üstü külden,
Qaberi yoq açqan gülden, ya cırlağan bülbülden,
Tezek tütiy ocaklardan, duman cıyıla köyden,
Bir zamanlar batır cigit çıqa edi her üyden.

Bir qaç köküş, üç beş toqlu qaraltıda körüngen,
Suyeklerin saya ballar qart ogüz bar, sürüngen,
Çonğar köyü � taliyinden, halq - köyünden tüñülgen,
Qara künge şaytıp kongen, qasevetlerge bürüngen

Cavcüreklerni suvutqan, dostluq birlik qurulmay,
Bunca zülüm, qorluqlarğa, qatseñ, qarşı turulmay,
Çalpan-çarıq tırışsa da, saqat maliy yol almay,
Avelenip uça koñül, Çonğar köyge qonalmay.

Gülsümçikniñ, uy bolğan soñ, bel avrusı keçmedi.
Qurt-Soyunge döl berip te, ul şerbeti içmedi.
Acıdı Quday, kop keçmiy, qara topraq cabındı,
Can aşından Çonğar köyü bir qaç loqma qapındı.

Çonğar köyü unutmayman badem közlü qızını,
Aqılımdan çıqarmayman qalavdaki, sözümni,
Tazeliy-qozğay hasretni, yürekteki sızımnı,
Bergen tüsü o yavluqman silem yaşlı közümni.

Toqta, batma, Çonğar köyü, umüt kesme şay tezden,
Pusür ballar helallanır, arınırlar koñülden,
Qoray yaqıp fal baqayıq, niyet tilep erenden,
Bir kün halq qurtulacaq, esaretten, kederden

Server Turupçı